Ina Post was in 1986 werkzaam als bejaardenverzorgster toen één van haar clienten dood werd gevonden in een bejaardenflat in Leidschendam. Na een paar dagen van intensief verhoor bekende Ina Post haar vermoord te hebben, maar trok die bekentenis ook direct weer in.  Toch werd ze veroordeeld. Pas jaren later, in 2010 werd haar zaak als gerechtelijke dwaling heropend, en sprak het Gerechtshof in Den Bosch haar uiteindelijk vrij. Met Kees Vlaanderen van HUMAN deed ik uitgebreid research. We spraken lang met Ina Post, en bestudeerden het dossier. We stuitten op een oud cassettebandje waarin de leider van het onderzoek van destijds, NIco van der Geest, in een interview met een studente uitlegde welke trucs hij had gebruikt om haar tot een bekentenis te brengen.  Kees Vlaanderen schreef daarop een scenario over die vier verhoordagen, geheel gebaseerd op feitelijk materiaal en het nooit gepubliceerde interview van van der Geest.  Voor de TV documentaire ‘de nachtmerrie van Ina Post’  werden onder andere de acteurs Huub Stapel, Leopold Witte en Karina Smulders ingehuurd.  Wie wil weten hoe het mogelijk is dat je een moord kan bekennen terwijl je die niet hebt gepleegd is dit een onthullend voorbeeld.

Voor de documentaire en andere informatie over de zaak Ina Post: